Door de brouwerij zelf geleverd
Kastelein Jort Poeze runt ook brouwerij Rotjoch
Aan de Roode Steen, een pittoresk plein in de binnenstad van Hoorn, staat eet- en speciaalbierencafé De Klinker. Een authentiek bruine kroeg, in huiselijke sfeer, overgegaan van vader op zoon. Tot zover onze voorkennis. Over het huiskamergevoel is zeker niets gelogen, is de eerste conclusie die we trekken als we de zaak binnenstappen. Hier voelen we ons thuis. Om nog maar te zwijgen over de ruim negentig bieren die het Untappd-biermenu telt. Tijd om ondernemer Jort Poeze te bevragen over de biercultuur in Hoorn, zijn leven als eigenaar van een biercafe en de ambities van zijn brouwerij Rotjoch.
“Negenentwintig jaar geleden is mijn vader op deze plek begonnen. Dat is hoe oud ik nu ben, eigenlijk ben ik gewoon geboren in de kroeg,” zegt Poeze, om daarmee aan te geven dat het horecavak hem letterlijk met de paplepel is ingegoten. Tweeëneenhalf jaar geleden heeft hij De Klinker overgenomen van zijn vader, na hier eerst een jaar of vijf als bedrijfsleider te hebben gewerkt.
Hij vertelt trots dat zijn vader, Klaas Poeze, in zijn begintijd als ‘kroegbaas’ al voorloper was in Hoorn op het gebied van speciaalbier. “Voor die tijd verkocht hij mooie bieren. Maar dan moet je denken aan Palm, De Koninck en Hoegaarden. Niet te vergelijken met wat we hier nu doen, maar voor 1991 echt geen slecht assortiment.”
De bieren op het menu werden steeds gekker
Toch was het vernieuwen van de bierkaart het eerste dat Poeze als bedrijfsleider deed. De geijkte, veelal Belgische, bieren moesten wijken voor moderne nieuwe smaken. “Al was dat toen ook nog niet zo gek als nu. De Palm ging er uit, en daar kwam de Lamme Goedzak van de Scheldebrouwerij voor terug. Dat was pas het begin, daarna hebben we grote stappen gemaakt,” vertelt de Hoornaar.
Daarna werden de bieren op het menu steeds ‘gekker’ volgens Poeze. In die tijd raken hij en zijn vrienden ook geïnteresseerd in brouwen. “Ik zat hier op een avond met een goede vriend IPA’s te drinken en we concludeerden dat er niet verschrikkelijk veel lekkere tussen zaten. Dan heb ik het over vijf jaar geleden,” legt hij uit. Sterker nog; Poeze geeft aan dat hij die avond wat bieren heeft weggegooid omdat hij ze gewoonweg niet goed genoeg vond. Hij was ervan overtuigd dat het beter kon: “We dachten: het moet toch niet zo moeilijk zijn om dit beter te doen? Puur gebaseerd op geloof in eigen kunnen, op dat moment.”
De vrienden zijn eerst veel gaan thuisbrouwen. Het algemene idee was simpel, zegt Poeze: er zoveel mogelijk hop in gooien. Het resultaat was dat de eerste brouwsels een IBU (international bitterness unit - mate van bitterheid, red.) van boven de 100 hadden. “Ik vond het wel lekker, maar hij was ‘onverkoopbaar’.”
‘Er blijft veel vraag naar dus we blijven het brouwen’
Ondertussen worden er twee proefglazen op tafel gezet, uiteraard allebei gevuld met een brouwsel van Poeze zelf. Niet alleen van hem, benadrukt hij. Brouwerij Rotjoch runt hij met twee compagnons, Jochem Kropff en Svenja van Klaveren. Laatstgenoemde is Poeze's vriendin en bovendien bedrijfsleidster bij De Klinker. We proeven uiteraard de Gele Maagd, een Wheat IPA waarmee de brouwerij hoge ogen gooit. “Het bier is succesvol en daardoor blijft het vooralsnog het enige dat we uitgebracht hebben. Er blijft veel vraag naar, dus we blijven het brouwen. Maar het zou mooi zijn om ook tijd te hebben voor nieuwe bieren,” vertelt Poeze.
Het is niet helemaal waar dat Gele Maagd de enige is, want Poeze heeft ook meegebrouwen aan het andere bier op tafel, maar dan als De Klinker. “Het is een Poez & Power Sour, gebrouwen door Poesiat & Kater in samenwerking met mijn café. Het is onderdeel van hun Bar mates, een serie samenwerkingen met biercafés,” legt hij uit. De kastelein is er terecht trots op; het andere café in die serie, tot nu toe, is In de Wildeman in Amsterdam. “Dat is natuurlijk niet de minste. Dus dat wij ook gevraagd werden, was een enorme eer. En het is nog een erg lekker bier geworden ook; een toegankelijke Sour met perzik en rozenblaadjes,” klinkt het smakelijk.
Het gaat om tijd maar ook om kwaliteit
De samenwerking met andere brouwers is leerzaam, vindt Poeze. Net als de StiBon-opleiding die hij samen met Rotjoch-compagnon van Klaveren afrondt op het hoogste niveau; diplom Biersommelier. Poeze: “Door het café en het brouwen heb ik me ingeschreven voor de opleiding. Als brouwer is het handig om die kennis te hebben. Maar het meeste leer ik door het gewoon te doen. En door te achterhalen wat er in een bier zit dat ik zelf lekker vind, daar krijg ik inspiratie van.”
Ideeën voor een nieuw bier kan hij niet altijd kwijt, zoals hij al eerder aangaf. Het gaat om tijd, maar ook om kwaliteit, vertelt de brouwer annex kastelein. “Als we meer bier willen uitbrengen, puur om weer iets nieuws uit te brengen, dan hadden we dat allang gedaan. Maar het moet wel echt goed zijn, anders gaan we het niet verkopen. We moeten er met z'n drieën achter staan,” zegt hij stellig.
Gele Maagd als lokale favoriet
Toch klaagt Poeze niet over de drukte die hij ervaart, zeker niet in deze uitdagende tijd. “We zouden ons beste jaar ooit gaan draaien, dat was de verwachting. Maar we weten allemaal wat er toen gebeurde. Toch gaat het echt niet slecht,” klinkt het nuchter. Zeker niet wanneer hij ziet hoe hard zijn eigen bier loopt: “We zitten hier op een A-locatie in Hoorn, waar ook veel toeristen kopen. Dus populaire bieren als Leffe Blond en Texels Skuumkoppe staan altijd op de tap. Naast onze eigen Gele Maagd, die nog veel beter verkoopt.”
Poeze vertelt trots dat de Gele Maagd al een soort lokale favoriet geworden is en dat ook de (bier)toeristen graag grijpen naar het lokale bier. “Laatst had ik een Duitse vakantieganger op het terras die hier vorig jaar kennelijk ook is geweest. Hij vroeg specifiek naar Gele Maagd. Daarna neemt zo’n gast bij Lokaal Oostwest, de lokale bierspeciaalzaak, nog een aantal blikken mee voor thuis. Dat is toch mooi,” zegt hij.
Publiek is gemeleerd, jong en oud door elkaar
De biercultuur in Hoorn stemt Poeze over het algemeen tevreden. Natuurlijk is het niet zo levendig als in sommige steden, maar hij ziet dat veel jongeren graag speciaalbier drinken in zijn stad. “Veel jonge gasten zijn gepassioneerd met craftbier bezig. En dan bedoel ik echt jong, van achttien of negentien. Ook zie ik ze op Instagram voorbij komen om bierrecensies te schrijven, dus het gaat verder dan alleen puur drinken,” constateert Poeze.
Het publiek in De Klinker is echter gemeleerd; jong en oud door elkaar. Dat ziet hij ook terug in de vraag naar bepaalde bieren. “Naast alle gekke moderne bieren op blik hebben we sinds enige tijd Straffe Hendrik en Palm terug op de kaart, omdat gasten ernaar vragen. Toch weer terug naar de bieren van mijn vaders tijd,” lacht hij.
Heeft iemand met zo’n druk bestaan nog tijd voor dromen en ambities, is de vraag die we Poeze nog net kunnen stellen, voordat hij weer aan de slag moet. “Lekker zo door blijven gaan,” klinkt het in eerste instantie. Maar dan, wanneer hij de vraag even laten bezinken: “Eigen ketels met Rotjoch, maar dan niet te groot. Het liefst in de vorm van een brewpub, dat is nog iets dat mist hier in Hoorn. Lekker kleine ‘batchjes’ brouwen op onze eigen installatie in onze eigen zaak. Ja, dat lijkt mij wel wat.” En het café dan? “Misschien komt er ooit nog wel een mede-Klinker,” sluit Poeze gevat af.
